Το Γενικό Νοσοκομείο Σαντορίνης και τo τεστ Covid- 19

Μια αδιαθεσία με οδήγησε στο κρεβάτι, η ταλαιπωρία κράτησε μια εβδομάδα με πυρετό , πόνο στο σώμα, πονοκέφαλο και όλα τα καλά που ταυτίζονται με τα συμπτώματα covid- 19.

Αν αρχίσεις να αισθάνεσαι άρρωστος δεν είναι και το καλύτερο εν μέσω πανδημίας. Αυτόματα περνούν από το μυαλό σου χιλιάδες σκέψεις. Τώρα τι κάνουμε ?Λες να έχω νοσήσει από κορονοϊό?  Είναι καλό το νοσοκομείο στο νησί αν το χρειαστώ? Έχει γιατρούς? Μπορεί να ανταποκριθεί?  Και αν δεν μπορεί τι γίνεται? Θα με μεταφέρουν? Πού? Πως?

Δεν πίστευα όμως ότι έχω νοσήσει από κορονοϊό, καθώς ήταν η δεύτερη φορά που έκανα το εμβόλιο για τη γρίπη και είχα ακριβώς τις ίδιες παρενέργειες – κλασσική ελληνίδα δηλαδή που κάνει διάγνωση μόνη της. Ήταν λίγο χειρότερα αυτή τη φορά, αλλά έμοιαζαν πολύ με τις περσινές παρενέργειες του εμβολιασμού. Μετά από μια εβδομάδα ταλαιπωρίας επιτέλους ξύπνησα ένα πρωϊ και ένιωθα καλά, απόλαυσα την πρώτη μέρα χωρίς συμπτώματα και ήρθε με το καλό το βράδυ. Εκεί αρχίζει ξανά η ταλαιπωρία, μια ξαφνική δύσπνοια με έβαλε και πάλι στην διαδικασία των ερωτήσεων. Πρώτη σκέψη, αφού δεν είχα τίποτα και τώρα έχω δύσπνοια,  σίγουρα έχω Covid- 19.

ΑΓΧΟΣ -ΠΑΝΙΚΟΣ

Σκεφτόμουν τι πρέπει να κάνω, αλλά δεν μπορούσα να πάρω καμία απόφαση.   Σ’  αυτή την κατάσταση, αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο την Aντιδήμαρχο υγείας, να ρωτήσω τι θα κάνω και αν είναι όλα εντάξει στο νοσοκομείο.  Αφού με καθησύχασε μου είπε να καλέσω στο νοσοκομείο, για να κρίνουν εκείνοι τι πρέπει να κάνω.

 

Συναγερμός και ανησυχία

Κάλεσα στο Γενικό Νοσοκομείο Θήρας, τους εξήγησα τι συμβαίνει και αμέσως μου είπανε να στείλουν ασθενοφόρο. Αρνήθηκα καθώς δεν θεώρησα ότι είναι τόσο επείγον για να έρθει ασθενοφόρο (….φοβήθηκα την πρόβα νυφικού) και με δική μου ευθύνη είπα ότι θα δω την πορεία της υγείας μου και θα τους ενημέρωνα το πρωϊ. Εκτός και αν χρειαζόταν να τρέξουν και αυτοί και εγώ βραδιάτικα. Η νύχτα ήταν σχετικά δύσκολη παρ’ όλα αυτά κατάφερα να κοιμηθώ. Το πρωϊ ξύπνησα σαν να μην συνέβη τίποτα την προηγούμενη μέρα. Επικοινωνώ πάλι με το Νοσοκομείο και τους εξηγώ πως αισθάνομαι, η απάντηση είναι να πάω να κάνω ένα τεστ ακόμα και αν νιώθω καλά, καθώς είχα ήδη μια βδομάδα με όλα αυτά τα συμπτώματα. Ξεκίνησα λοιπόν για το Νοσοκομείο για τεστ Covid -19.

Θα σας περιγράψω αυτό που έζησα γιατί μου έκανε μεγάλη εντύπωση η οργάνωση

Φτάνω στην είσοδο ο φύλακας βρίσκεται στο φυλάκιο, ανοίγοντας το παράθυρο με ρωτά που πάω. Του εξηγώ ότι έχω προγραμματίσει να κάνω τεστ Covid-19. Έχετε πυρετό με ρωτάει ? Απόρησα…με ρωτάει ο φύλακας?…. όχι απαντώ ….,  τότε μου λέει αφήνετε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και πάτε δεξιά στα ISOBOΧ και ανοίγει την μπάρα να περάσω.

Πηγαίνω στα ιατρεία Covid-19 στα ISOBOX και περιμένω. Μετά από 5 λεπτά έρχεται η νοσοκόμα, με όλα τα απαραίτητα μέτρα παίρνει θερμοκρασία, ιστορικό κλπ. Στα επόμενα 5 λεπτά έρχεται η στιγμή για το περιβόητο test covid-19,  η νοσοκόμα ή  η γιατρός δεν ξέρω… με την γνωστή στολή κάνει το τεστ και παίρνει δείγμα αίματος για ανάλυση . Σε δεκαπέντε λεπτά θα σας πούμε μου λέει και φεύγει. Στη συνέχεια εμφανίζεται ο Διοικητής του Νοσοκομείου με μάσκα και σε απόσταση δέκα μέτρων για να ελέγξει αν όλα είναι εντάξει. Του απαντώ θετικά και αποχωρεί λέγοντας πως τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν.

Ο χώρος που είναι τα ιατρεία – Covid-19 είναι απομονωμένος από το υπόλοιπο Νοσοκομείο. Κανείς από τους ασθενείς  ή τους επισκέπτες δεν θα βρεθεί εκεί κατά λάθος.

Μόλις πέρασε ο απαιτούμενος χρόνος έμαθα επιτέλους ότι το τεστ είναι αρνητικό. Εκεί ησύχασα γιατί δεν σας κρύβω ότι μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα ένα άγχος το είχα. Μπορείτε τώρα να περάσετε μέσα, για να πάρετε το χαρτί ότι κάνατε τεστ και είναι αρνητικό και τις απαντήσεις των εξετάσεων μου είπαν. Μπαίνω στα επείγοντα πρώτη φορά βρέθηκα σ αυτό το νοσοκομείο και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να δω τέτοιους χώρους. Η μόνη διαφορά του απ’ τα  Νοσοκομεία της Αθήνας, με μια πρώτη ματιά, είναι ότι είναι πιο καθαρό και πιο σύγχρονο.

 

Στα επείγοντα

Οι γιατροί επί το έργον, ο διοικητής εκεί επιθεωρεί την κατάσταση, περίεργο σκέφτηκα τι κάνει εδώ. Είχα ακούσει ότι δεν είναι ένας συνηθισμένος διοικητικός και ελέγχει συνέχεια για την σωστή λειτουργία του νοσοκομείου, αλλά τώρα το έβλεπα με τα μάτια μου. Με φωνάζουν για τις εξετάσεις κάτι δείξανε και πρέπει να κάνω κάποιες επιπλέον. Με εξετάζουν και πάλι και μου συστήνουν να πάρω τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού. Όλοι τους ευγενικοί όχι μόνο με μένα αλλά και με όσους εξετάζανε και μπορούσα να ακούσω τη συνομιλία τους, δεν ένιωσα καμία στιγμή άβολα ή δύσκολα από κάτι, μου έχει συμβεί στο παρελθόν όπως σε όλους μας.

 

H επόμενη μέρα

Την επόμενη μέρα μπαίνω στην διαδικασία να τηλεφωνήσω για τις εξετάσεις, με ευγένεια μου λένε τις διαθέσιμες ημερομηνίες και κλείνω. Έρχεται η μέρα για το ραντεβού, στην είσοδο του νοσοκομείου ο φύλακας με ρωτάει και πάλι γιατί βρίσκομαι εκεί, αν έχω πυρετό, τι θέλω να κάνω και με κατευθύνει πια εντός του νοσοκομείου αυτή τη φορά.

Στη γραμματεία παίρνω τα απαραίτητα χαρτιά και κατευθύνομαι στο μικροβιολογικό. Στον διάδρομο περιμένει ένας φίλος  γεννούσε η γυναίκα του, νέος μπαμπάς σε λίγο μέσα στα χαμόγελα. Συζητάμε πέντε λεπτά, του λέω ότι δεν περίμενα να είναι έτσι το νοσοκομείο στο νησί και μου απαντά. «Δεν φαντάζεσαι πόσο ευτυχισμένοι είμαστε που δεν ξεσπιτωθήκαμε εν μέσω πανδημίας, είμαστε και εμείς μέχρι στιγμής απόλυτα ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες και επίσης, δεν το περιμέναμε» .

Τον καταλαβαίνω, αν και δεν έχω ζήσει ποτέ την ανάγκη να πρέπει να φύγω από ένα τόπο για λόγους υγείας και να πάω κάπου αλλού που έχουν τις υποδομές , αλλά φαντάζομαι δεν είναι και το καλύτερο και δεν θα ήθελα να μου συμβεί.

Συνεχίζω στο μικροβιολογικό, η γιατρός φιλική και με ενδιαφέρον με ρωτούσε γιατί κάνω τις εξετάσεις , μέχρι να απαντήσω είχαμε τελειώσει, με ενημερώνει ότι θα τις πάρω την επόμενη μέρα.

Αποφάσισα να μην φύγω αμέσως και να δω τι γίνεται  στο χώρο που είναι το ιατρείο covid-19. Μια κυρία περιμένει να ξεκινήσει η διαδικασία του τεστ. Περιμένω και εγώ σε απόσταση ασφαλείας τουλάχιστον 10 μέτρα. Απαγορεύεται να βρίσκομαι εκεί χωρίς λόγο, έτσι φροντίζω να μην γίνω αντιληπτή από το προσωπικό. Θέλω να ρωτήσω πως ήταν η εξυπηρέτηση για εκείνη, μήπως για μένα υπήρξε άλλη αντιμετώπιση. Η περιγραφή είναι ανάλογη με τη δική μου, όλα εξελίσσονται με τον ίδιο τρόπο. Βγαίνει και το δικό της τεστ αρνητικό, χαρούμενη ευχαριστεί το προσωπικό. Μου λέει  πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη του Νοσοκομείου στο νησί και  ειδικά τώρα που αντιμετωπίζουμε την πανδημία και πόσο άγχος είχε μήπως βγει θετική και αποχωρεί.

Έρχεται η στιγμή να επισκεφθώ για τρίτη φορά το Νοσοκομείο, η ίδια διαδικασία, φύλακας, θα πάτε εκεί, από εκείνη την είσοδο κλπ. Κάτι κόκκινες επισημάνσεις στις εξετάσεις με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι δεν θα γλυτώσω την επόμενη επίσκεψη στο νοσοκομείο. Έτσι και έγινε τηλέφωνο, ραντεβού, γιατρός.

 

Στα εξωτερικά ιατρεία

Είμαι πια για τέταρτη φορά στο Νοσοκομείο Σαντορίνης στην αναμονή στα εξωτερικά ιατρεία.  Δεν είμαστε πάνω από 5 άτομα συνολικά στον διάδρομο αναμονής. Όλοι με μάσκες περιμένουν τη σειρά τους. Στις συζητήσεις τους, ακούω τα σχόλια για τους γιατρούς, όλα θετικά, καλό αυτό, καλό εκείνο, εξυπηρετικός αυτός, άνθρωπος εκείνος, εντυπωσιάστηκα. Στην Αθήνα σε αντίστοιχη περίπτωση ακούς, εγώ σας πληρώνω γιατί αργείτε, υποφέρει η γυναίκα και εσείς πίνετε καφέ και άλλα τέτοια. Εδώ όχι.

Με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον Διοικητή του νοσοκομείου στο διάδρομο και ακούω από μια κυρία να λέει, πάλι περνάει, αν καθίσεις εδώ καμιά ώρα θα έχει περάσει τουλάχιστον τρεις φορές, απαντά μια άλλη κυρία πιο κάτω. Έτσι κάνει, ελέγχει συνέχεια το ξέρω πια γιατί έρχομαι συχνά δυστυχώς, συμπληρώνει.

Έρχεται η σειρά μου μπαίνω στο ιατρείο και μεταξύ άλλων πρέπει να κάνω ακόμα κάποιες εξετάσεις, θα κλείσετε ραντεβού μου λέει ο γιατρός και θα σας ξαναδώ . Θα πάω στην γραμματεία σκέφτηκα, μια που είμαι εδώ να το κλείσω. Δεν είναι πια όμως αυτή η διαδικασία λόγω των μέτρων του Covid-19. Μόνο τηλεφωνικά κλείνονται τα ραντεβού. Μα είμαι εδώ λέω στην υπεύθυνη γιατί να πάρω τηλέφωνο και παίρνω την άμεση απάντηση, πως αυτή είναι η διαδικασία λόγω μέτρων. Εντυπωσιάστηκα για μια ακόμη φορά και φυσικά ακολούθησα την ενδεδειγμένη διαδικασία. Το ραντεβού το έκλεισα τηλεφωνικά και θα ξαναβρεθώ για πέμπτη φορά στο Γενικό Νοσοκομείο Θήρας.

Ως συμπέρασμα λοιπόν από την εμπειρία μου σχετικά με την εξυπηρέτηση στο νοσοκομείο της Σαντορίνης, έχω να σας πω ότι είναι ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία που έχω επισκεφτεί. Τόσο όσο ήμουν ταλαιπωρημένη λόγω της ασθένειας όσο και μετά. Διαπιστώσα πως το προσωπικό είναι εξαιρετικά ευγενικό και πρόθυμο να εξυπηρετήσει τον ασθενή, οι γιατροί είναι αξιόλογοι επιστήμονες και σε κάνουν να  αισθάνεσε εμπιστοσύνη στα χέρια τους. Όσο για τον Διοικητή του Νοσοκομείου, ένας διοικητικός που είναι τόσο υπεύθυνος στη δουλειά του και ευαίσθητος απέναντι στους ασθενείς και το προσωπικό, σίγουρα είναι ένα καλό στοιχείο για την καλή λειτουργία κάθε Νοσοκομείου.

Αν τυχόν σας φέρει η ζωή στην πόρτα του Γενικού Νοσοκομείου Θήρας, να ξέρετε ότι θα είστε σε καλά χέρια και δεν χρειάζεται να φοβάστε για τίποτα, ότι συμβαίνει αντιμετωπίζεται .

Δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω τον Γενικό Ιατρό Σαχ Χαμίντ Αλέξανδρο, το υγειονομικό και διοικητικό   προσωπικό, τον Διοικητή του Νοσοκομείου Β. Μαλαματένιο  και την Αντιδήμαρχο Υγείας Σοφία Κίτσου για το ενδιαφέρον τους.  Ξεχώρισα την ανθρωπιά τους και με κάνανε να νιώσω ασφαλής.

 

Καλή συνέχεια και καλό κουράγιο στο έργο τους και να ξέρουν ότι είναι πολύτιμοι για αυτόν τον τόπο, όπως και το Γενικό Νοσοκομείο Θήρας, άλλωστε οι Σαντορινιοί το ξέρουν καλά αυτό, σιγά σιγά το μαθαίνουμε και εμείς οι ξένοι.