To “παράπονο” του φαρμακοποιού – Ένα γιατί
Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, καλώς ή κακώς , παρέχεται σε μεγάλο βαθμό από τα φαρμακεία ανά την Ελλάδα. Η έκφραση και η πρακτική για όλους μας όταν μας συμβαίνει κάτι ή συμβαίνει κάτι στον διπλανό μας είναι “πήγαινε στο φαρμακείο” ή “Ρώτα τον φαρμακοποιό”. Ο φαρμακοποιός είναι ο άνθρωπος μας, πρώτα αυτός ακούει την ανάγκη μας και μετά ο γιατρός μας, γιατί έτσι έχουμε μάθει και αυτή είναι η πρακτική μας.
Περνάμε την πόρτα του φαρμακείου, όχι μόνο για να προμηθευτούμε τα φάρμακα μας, αλλά και για ένα μικρό τραύμα να το δει και να το περιποιηθεί, για να μετρήσουμε την πίεση μας, για να ζυγιστούμε, για να πούμε ότι νιώθουμε αυτό ή εκείνο, βγάλαμε ένα σπυράκι, ένα έκζεμα, μας τσίμπησε μια μέλισσα και άλλα πολλά. Ο φαρμακοποιός μας ξέρουμε ότι πάντα θα είναι εκεί να μας απαντήσει και να μας περιθάλψει στο βαθμό που μπορεί, να μας συμβουλεύσει να πάμε στο γιατρό μας, αν είναι κάτι που δεν αντιμετωπίζεται στο φαρμακείο.
Είναι ο άνθρωπος μας, όπως για μένα η Ρένα που ήταν πάντα κοντά μου στα απλά αλλά και στα πολύ δύσκολα, είτε αφορούσαν εμένα είτε την οικογένεια μου. Ακόμα και χρέη ψυχολόγου εκτελούσε όπως και άλλοι πολλοί φαρμακοποιοί σαν και αυτή. Είναι ο άνθρωπος που ξέρει όλες τις παρενέργειες κάθε φαρμάκου, καλύτερα και από τον γιατρό μας, ο φαρμακοποιός μας είναι ο πρώτος αποδέκτης όλων αυτών .
Η αφορμή για αυτές τις γραμμές είναι ένα κείμενο με τίτλο“ΈΝΑ ΓΙΑΤΙ” που έπεσε στην αντίληψη μου σε ανάρτηση φαρμακοποιού σε κοινωνικό δίκτυο.
Περιγράφει την ημέρα των γενεθλίων της και τι κλήθηκε να αντιμετωπίσει αφήνοντας φίλους και συγγενείς στο τραπέζι που είχε στρωθεί για εκείνη, προκειμένου να ανταποκριθεί σε μια ανάγκη που προέκυψε. Ενα γιατί που δίνει τις απαντήσεις- εξηγήσεις που όλοι πρέπει να έχουμε υπόψιν μας πριν μιλήσουμε.
“ΕΝΑ ΓΙΑΤΙ
Ηταν Κυριακή βράδυ, ώρα 11:30 όταν κτύπησε το τηλέφωνο και έτρωγα με φίλους για τα γενέθλια μου. Η γιατρός από την άλλη άκρη της γραμμής μου είπε ότι ένα παιδάκι χρειαζόταν ένα Depon Σιρόπι και ήταν επείγον. Βρισκόμουν στην Περίσσα. Το φαρμακείο που εφημέρευε κανονικά δεν είχε άλλα Depon . Του είχαν τελειώσει μετά από μια βαρειά εφημερεία. Σηκώθηκα , χαιρέτησα και πήγα να κάνω το καθήκον μου. Εισέπραξα 1,5 €.
Ο νεαρός μπήκε στο φαρμακείο μες στα αίματα. Τροχαίο με μηχανάκι. ΄Εβαλα γάντια, έφερα τα εργαλεία και τον δίσκο μου, έστρωσα χαρτιά στο πάτωμα και τον περιποιήθηκα για 40 λεπτά γονατισμένη μπροστά του. Εκδορές στα χέρια και στα πόδια , αμυχές στο πρόσωπο. Εισέπραξα 7,5€ για τα Traumaplast.
Τουλάχιστον 100 άτομα μέσα στο καλοκαίρι θέλουν να μετρήσουν την «πίεση» τους στο φαρμακείο που είναι μια άτυπη υπηρεσία. Φυσικά και δεν αμοιβόμαστε για αυτό.
Δεν θα αναφερθώ στις ενέσεις που εχει γίνει πια συνήθεια και πολλές φορές απαίτηση.
Το « Κυρία να ζυγιστώ;» Από εκατοντάδες . Ζυγίζονται δωρεάν.
Χθες μόλις Κυριακή η συνεργάτης μου, έπρεπε να αφήσει κάπου τα παιδιά της για να πάει να δώσει επειγόντως φάρμακα σε μια μανούλα που είχε άρρωστο παιδάκι .
« Γιατί αυτή η κρέμα είναι πιο ακριβή στο φαρμακείο από το διαδίκτυο;» Ρώτησε μια επιφανής κυρία τη συνεργάτιδα μου στη Σαντορίνη; Μιλάμε για 2€.
«Για να μπορούμε να συμβουλεύουμε καλύτερα» απάντησε το κορίτσι.
«Δε χρειάζομαι συμβουλή Παίρνω πάντα την ίδια» απάντησε. Μπορεί να είναι έτσι.
Εγώ λέω ότι αν οι κρέμες κάνουν ένα ευρώ παραπάνω , το κάνουν για να κρατούν ανοιχτά τα φαρμακεία. Στηρίζουν την προστιθέμενη αξιία του φαρμακείου. Να μπορεί να ειναι εκεί , στη γειτονιά σας όταν το χρειάζεστε, να σας κάνει το εμβόλιο της γρίππης, να σας κλείσει ραντεβού για το εμβόλιο του κορωνοιού, να σας πάρει την πίεση, να σας φροντίσει οταν ζαλιστείτε, να δει την αλλεργία σας, το έγκαυμα σας, ΝΑ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΑΣ. Αυτό είναι το γιατί.
Το e-shop δεν φροντίζει κανένα. Μόνο εισπράτει και χάνεται στην σκοτεινιά του τίποτα.
Οι φαρμακοποιοί έχουν πρόσωπο. Τους λένε Γιώργο, Θανάση, Λένα και απαντούν στο τηλέφωνο ή όταν τους κτυπάς την πόρτα, όταν κλαις , όταν δεν κοιμάσαι, οταν ξύνεσαι γιατί σε τσίμπησε το κουνούπι.
Από το μικρό στο μεγάλο. Αυτό μπορεί να κάνει 1 η 2€ .Λέγεται ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ, έχει πτυχίο, έχει προσωπικό, έχει κατάστημα, οντότητα, υπευθυνότητα, αισθήματα. Να γιατί “.
Το κείμενο έχει αναρτηθεί από την φαρμακοποιό Βέρα- Μαρία Γαζή που έχει κατάστημα στην πλατεία των Φηρών στη Σαντορίνη και την ευχαριστούμε για την άδεια της να το δημοσιοποιήσουμε. Περιέχει όσα πρέπει να θυμόμαστε πριν κρίνουμε, να μην θεωρούμε ότι όσα μας παρέχονται είναι υποχρέωση όσων τα παρέχουν. Ο φαρμακοποιός αν δεν είναι εφημερία δεν είναι υποχρεωμένος να ανοίξει το φαρμακείο του να σ εξυπηρετήσει ούτε καν να σηκώσει το τηλέφωνο του. Ο Ανθρωπος που η ιδιότητα του είναι φαρμακοποιός, είναι αυτός που τα κάνει όλα αυτά και δεν είναι υποχρέωση του.
