Στην Αυγή ενός Νέου Χρόνου…..
Του Διονύσιου Σιμόπουλου, Αστροφυσικού
Φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Isaac Asimov, από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς, που έχει γράψει συνολικά πάνω από 500 βιβλία, στα οποία περιλαμβάνονται εκατοντάδες διηγήματα, δοκίμια και άρθρα. Τα θέματά του ποικίλλουν από διάφορα εκλαϊκευμένα θέματα της επιστήμης, έως διηγήματα και μυθιστορήματα. Έχει γράψει για κάθε σχεδόν θέμα που μπορεί να φανταστεί κάποιος: από αστρονομία και φυσική μέχρι τον Σαίξπηρ και την Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Όπως, όμως, παραδέχονταν κι ο ίδιος, είναι περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας.
Το πρώτο του διήγημα επιστημονικής φαντασίας δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Καταπληκτικές Ιστορίες» τον Απρίλιο του 1940. Είχε τίτλο «Η Απειλή από την Καλλιστώ», και αριθμούσε συνολικά 6.500 λέξεις και για το οποίο έλαβε ένα μηδαμινό, ακόμα και τότε, χρηματικό ποσό. Αυτή ήταν η αρχή. Και ήταν μια καλή αρχή, γιατί στην περίοδο των πανεπιστημιακών του χρόνων και μέχρι τον διορισμό του ως καθηγητή Πανεπιστημίου συνέγραψε συνολικά 60 διηγήματα και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, που αριθμούσαν συνολικά από 100 έως και 50.000 λέξεις το καθένα.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης του αυτής συγγραφικής περιόδου συνέγραψε την περίφημη τριλογία του: «Το Ίδρυμα», «Το Ίδρυμα και η Αυτοκρατορία», και «Το Δεύτερο Ίδρυμα» το οποίο ύστερα από δεκαετίες συμπλήρωσε με άλλες τέσσερις συνέχειες. Η σειρά των μυθιστορημάτων αυτών θεωρείται πλέον σαν το καλύτερο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών. Στην ίδια εκείνη περίοδο συνέγραψε επίσης κι ένα διήγημα 13.200 λέξεων που θεωρείται απ’ όλους τους ειδικούς, εκτός από τον ίδιο, ότι είναι το καλύτερο διήγημα επιστημονικής φαντασίας που έχει ποτέ γραφτεί. Ο τίτλος του είναι «Ο Ερχομός της Νύχτας» (Nightfall) και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Καταπληκτική Επιστημονική Φαντασία» το Σεπτέμβριο του 1941 (http://www.astro.sunysb.edu/…/AST389/TEXTS/Nightfall.htm).
Ο Asimov προλογίζει το διήγημά του με ένα μικρό απόσπασμα του Ralph Waldo Emerson (από ένα δοκίμιο με τίτλο “Nature”, το 1836). “If the stars should appear one night in a thousand years, how would men believe and adore; and preserve for many generations the remembrance of the city of God which had been shown! But every night come out these envoys of beauty, and light the universe with their admonishing smile.”
Tο μικρό αυτό απόσπασμα μ’ έβαλε, μέρες που είναι, σε διάφορες σκέψεις. Γιατί πράγματι, εάν τα άστρα εμφανίζονταν μία νύχτα στα χίλια χρόνια, πως νομίζετε ότι θα αντιδρούσαν οι κάτοικοι του μικρού μας πλανήτη; Ποιες θα ήταν άραγε οι δικές μας, σημερινές αντιδράσεις; Τι θα κάναμε; Τι αισθήματα θα μας κυρίευαν άραγε εκείνη την νύχτα; Τι σκέψεις θα περνούσαν από το μυαλό μας; Πως θα αντιδρούσαμε; Τι θα σήμαινε άραγε στον καθένα από μάς ένα τέτοιο γεγονός; Ποια θα ήταν η επίδραση που θάχε στα φιλοσοφικά μας πιστεύω, στις μεταφυσικές μας αντιλήψεις, στις θρησκευτικές μας δοξασίες; Ποια θα ήταν η σημασία ενός τέτοιου γεγονότος στην στενή οικογενειακή μας ζωή, στο κοινωνικό σύνολο, στις διεθνείς σχέσεις; Ποια θα ήταν η επίδρασή της στο ανθρώπινο πνεύμα, στις ανθρώπινες συναλλαγές, στο ανθρώπινο γένος;
Σήμερα η χώρα μας και πολλοί από τους συμπολίτες μας περνάνε, τα τελευταία μερικά χρόνια, αρκετές δυσκολίες. Και σαν να μην έφταναν οι οικονομικές δυσκολίες ο χρόνος που φεύγει φόρτωσε κι εμάς κι ολόκληρο τον κόσμο με τον φόβο μιας απρόσμενης πανδημίας. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε τα λόγια του Thomas Carlyle που έλεγε πως “μόνο όταν σκοτεινιάσει… μπορείτε να δείτε τα άστρα.” Καλή χρονιά!
