Οι αγωνίες και οι ανησυχίες των πολιτών στο βωμό της πολιτικής εκμετάλευσης

Η πολιτική, οι πολιτικοί και η αποστολή τους

 

Τελευταίες ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες για τις Αυτοδιοικητικές εκλογές και τα “μαχαίρια” ακονίζονται αδιάκοπα. Οι αγωνίες των πολιτών στο βωμό των παρατάξεων.  Φαινομενικές έγνοιες διακατέχουν τους υποψηφίους και τους υπεύθυνους επικοινωνίας τους. Τα προβλήματα των πολιτών, τα άγχη τους , οι   αγωνίες τους για το πως θα επιβιώσουν στα χιλιάδες προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν, γίνονται επιχειρήματα και εργαλεία ενός καλά στημένου επικοινωνιακού παιχνιδιού που προσδοκά να καθορίσει τον νικητή.

Θέματα υγείας και ασφάλειας πέφτουν στο βωμό της συλλογής ψήφων. Άλλοι τάζουν, άλλοι καρπώνονται γιατί απλά κάνουν τη δουλειά τους και όχι και τόσο καλά, άλλοι απειλούν, άλλοι δημιουργούν προσδοκίες όλα για μια ψήφο παραπάνω. Ο πολίτης γίνεται έρμαιο στα λόγια τους. Ποιος θα σε πείσει για να σου αποσπάσει την περιβόητη ψήφο. Ποιος θα φανεί ο ικανός λες και οι πολίτες δεν ξέρουν, για να σου λύσει εδώ και τώρα τα προβλήματα σου. Κανένας σεβασμός καμία διακριτικότητα.

Μετά σου λένε η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν απαξιωθεί από την κοινωνία μας,  πως να μην έχουν μ αυτά που εισπράττουν. Που προσπαθούν να κρατηθούν από κάτι, για να μπορούν να πάνε σ έναν γιατρό, για να μπορούν να μεταφερθούν από το νησί τους ή την περιοχή τους, για να μπορούν να καθαρίσουν τις λάσπες που εκείνοι τους βούτηξαν, εκείνοι δημιούργησαν αυτά τα προβλήματα με τις πολιτικές τους επιλογές.

Και έτσι μένει ο φουκαράς όπως πάντα να τους κοιτάζει, να του τάζουν και να εκμεταλλεύονται την ανάγκη του. Αγώνας δρόμου πως θα πουν το πιο πιστευτό ψέμα, πως θα δείξουν το ψεύτικο και υστερόβουλο ενδιαφέρον τους

Και εμείς που δεν ανήκουμε στους πληρωμένους γραφιάδες, να φαντάζουμε πως δουλεύουμε για εκείνους. Προσπαθούμε να είμαστε κοντά στον πολίτη και να αναδεικνύουμε τα προβλήματα του, που είναι σοβαρά και άλυτα για χρόνια, για να έρθουν οι πολιτικοί να πατήσουν σ ένα ρεπορτάζ, για να φτιάξουν το πολιτικό τους αφήγημα.

Πως να μην απογοητευτεί ο πολίτης, πως να μην απογοητευτεί ο δημοσιογράφος, όταν γύρω του τα πάντα έχουν γίνει σαν τη λάσπη που παλεύουν να βγάλουν από τα σπίτια τους, οι πολίτες της Θεσσαλίας.

Πως να μην απεμπολήσει η κοινωνία τις αξίες της, όταν οι ίδιοι οι θεσμοί δεν σέβονται τον πολίτη. Πως θες να φτιάξεις μια καλύτερη κοινωνία σαν αυτή που υπόσχεσαι, όταν δεν σέβεσαι τον Ανθρωπο. Πως θες να σου αναγνωρίζεται ότι καλό κάνεις όταν προσπαθείς μονίμως να εκμεταλλευτείς τον πόνο και την ανάγκη του συμπολίτη σου, του ψηφοφόρου σου. Πως όλα για σένα γίνονται πολιτικό επιχείρημα και θες εγώ ο πολίτης να σε σέβομαι και να σ εκτιμώ;  Πως τολμάς και λες στην μάνα σου και στον πατέρα σου ( ηλικιακά) εγώ το έκανα, εγώ το προσπάθησα, εγώ θα το λύσω. Πως τολμάς να κοιτάς το παιδί στα μάτια, όταν του καταστρέφεις το αύριο κυριολεκτικά και ηθικά .

Πως περιμένεις ο κόσμος να είναι ηθικός, όταν εσύ κινείσαι  με αυτόν το τρόπο.

Πως περιμένεις οι πολίτες να εκτιμούν τους πολιτικούς, όταν συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο.

Πως θες να λέγεσαι  πολιτικός όταν έχεις ξεχάσει ότι η αποστολή σου είναι να υπηρετείς τον πολίτη και όχι αυτός εσένα.

Πως …..