Όταν τα όνειρα μετατρέπονται σε απογοήτευση, στο βωμό της πανδημίας

Έκλεισε η αυλαία επίσημα για το πρωτάθλημα της Volley League Γυναικών για την αγωνιστική περίοδο 2020-2021.

Η Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης, ανακοίνωσε χθες, την απόφαση της για τον τερματισμό του πρωταθλήματος , ωστόσο σε συνεργασία με τα σωματεία της Volley League Γυναικών θα κάνει προσπάθειες διεξαγωγής μίας διοργάνωσης «League Cup» για να ολοκληρωθεί η σεζόν.

 

Δεν χρυσώνεται το χάπι, έγινε σκόνη, απαντούν όσοι ασχολούνται με το άθλημα . Το όνειρο έσβησε.

 

Πολύς λόγος γίνεται για υγειονομική ασφάλεια, θωράκιση του αθλήματος και της κοινότητας του βόλεϊ  στο μέλλον και άλλα πολλά.

Ποιος όμως δεν γνωρίζει ότι το βόλεϊ σαν άθλημα δεν έχει καμιά επικινδυνότητα σε σχέση με την Covid- 19;

 

Οι αθλήτριες ακολουθούν όλα τα πρωτόκολλα που επιβάλλονται . Τελικά ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι σ αυτή τη Χώρα υπάρχουν πολλά μέτρα και πολλά σταθμά , όταν βλέπει τέτοιες διακρίσεις μεταξύ αθλημάτων;

Ένα απ αυτά τα σταθμά όπως όλα δείχνουν «κόπηκε» στα «μέτρα» συμφερόντων, σκοπιμοτήτων, αθλητικών συμφερόντων, συντεχνιών, λάθους ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε στην περίπτωση του Ελληνικού Πρωταθλήματος Βόλεϊ.

 

Ποιος δεν αντιλαμβάνεται, ότι είναι πιο ασφαλές άθλημα από το Μπάσκετ και από το Ποδόσφαιρο, που οι αγώνες  επιτρέπονται χωρίς διακοπές παρά την πανδημία;

Τα υγειονομικά μέτρα ισχύουν για όλους και τηρούνται, αυτό όμως δεν είναι διαβατήριο,  καθώς σε κάποια αθλήματα επιτρέπονται οι αγώνες και σε κάποια όχι.

 

Η επίσημη ανακοίνωση του ΔΣ της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης για το τέλος του πρωταθλήματος  αναφέρει:

 

1. την απαγόρευση έως και τις 18 Μαρτίου από την Εθνική Επιτροπή Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι στον COVID-19 την διεξαγωγή αγώνων της Volley League Γυναικών,

 

2. Την έλλειψη χρόνου ολοκλήρωσης του πρωταθλήματος, δεδομένου, ότι, με βάση την απόφαση της Παγκόσμιας και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, λόγω των προκριματικών αγώνων των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων ανδρών και γυναικών και την έναρξη της προετοιμασίας των Εθνικών ομάδων στις 20 Απριλίου, τα Εθνικά πρωταθλήματα πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι τις 18 Απριλίου

 

3. Την πιθανή αναβολή έστω και ενός αγώνα λόγω κρούσματος κορονοϊού

 

Αποφάσισε, σύμφωνα με το Άρθρο 11/παρ.8 του Γενικού Κανονισμού Οργάνωσης και Διεξαγωγής Πρωταθλημάτων και με τα αντιστοίχως οριζόμενα της Γενικής Προκήρυξης Πρωταθλημάτων 2020-21 Κεφ. Α7θ. τη διακοπή του πρωταθλήματος της Volley League Γυναικών για την αγωνιστική περίοδο 2020-2021

 

 

Σίγουρα μπορούμε να πούμε και να υποθέσουμε πολλά για το γιατί. Η πανδημία και η υγειονομική ασφάλεια ωστόσο δεν μπορούν να αποτελέσουν επιχείρημα ούτε και ο χρόνος που δεν επαρκεί.  Διακόπηκαν οι αγώνες από λάθος, όπως έχουν παραδεχθεί οι ειδικοί.  Αυτό το λάθος πως διορθώθηκε,  με το τέλος του πρωταθλήματος;

Είναι τόσο οφθαλμοφανής η αδικία που ακόμα και αν δεν ασχολείσαι με το άθλημα μπορείς να την αντιληφθείς.

 

Τι να πεις στις αθλήτριες για το πώς λειτουργούν τα πράγματα στη χώρα μας και να τις πείσεις να συνεχίσουν να προσπαθούν; Τι να πεις στα σωματεία, στους φίλους του αθλήματος και ακόμα στα παιδιά στις ακαδημίες, που περιμένουν να πάρουν μια μέρα τη θέση αυτών των αθλητριών;

 

Όσοι ασχολούνται με το άθλημα πιστεύουν ότι φέτος η ομάδα θα μπορούσε να στεφθεί πρωταθλήτρια, αυτό έδειχνε η μέχρι τώρα πορεία τους και οι εκτιμήσεις, τις εμφάνιζαν ως φαβορί του πρωταθλήματος.

 

Ποιος το ξέρει και σίγουρα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η πόρτα του πρωταθλήματος έκλεισε.

 

Ο ΑΟ Θήρας ένα χρόνο τώρα αντιμετωπίζει αυτή την ιδιότυπη κατάσταση. Με τις απαγορεύσεις, την αναμονή, την άρση των απαγορεύσεων για την διεξαγωγή των αγώνων και τελικά την χειρότερη κατάληξη που μπορούσε να υπάρξει, την ακύρωση του πρωταθλήματος.

 

Δεν ασχολούμαι με το άθλημα μπορώ όμως να νιώσω την απογοήτευση των αθλητριών και των σωματείων που το υπηρετούν. Έτσι εκφράζω κάποιες λογικές απορίες για την συγκεκριμένη εξέλιξη. Κάποιες σκέψεις για το τι οδήγησε τα πράγματα σε αυτό το αποτέλεσμα.

 

Εύχομαι αυτά τα μέτρα και σταθμά που ισχύουν σήμερα, κατά περίπτωση, να γίνουν στο μέλλον ίδια για όλους τους αθλητές όλα τα αθλήματα και όλα τα σωματεία. Να μην καθορίζονται ούτε από οικονομικά συμφέροντα ούτε από αθλητικά  συμφέροντα ή όπως θέλετε να ονομάσετε αυτή την εξέλιξη, γιατί λογικά, δεν μπορεί να εξηγηθεί από κανέναν.

 

Όλα τα παραπάνω εκφράζουν εμένα και μόνο ως πολίτη αυτής της Χώρας που πολλά απ΄ όσα συμβαίνουν δεν μπορώ να τα κατανοήσω.

 

Για το κείμενο αυτό, αφορμή στάθηκε η τοποθέτηση του Πρόεδρου της ομάδας Α. Πατηνιώτη στην επίσημη σελίδα του ΑΟ Θήρας,  διαβάζοντας ένιωσα όλη την απογοήτευση, που έχει βάλει σαν τίτλο στο κείμενο του και σας το παραθέτω :

 

«ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.

Ναι, μόνο αυτό. Απογοήτευση. Πως θα αντικρύσουμε τον κομμένο άνεμο από τα όνειρα των κοριτσιών, των προπονητών, των γιατρών και των ανθρώπων που μας συμπαραστέκονται;

Η πρώτη θυσία, ήταν οι Ακαδημίες. Είπαμε περιμένετε, να περάσει το κακό όνειρο. Αλλά, πολλοί ζουν και αναπνέουν από το αθλητικό όνειρο της ζωής τους. Τώρα;. Με ποια προοπτική θα συνεχίσουν;

Πως θα τους κοιτάξουμε στα μάτια;. Πως θα αδιαφορήσουμε, για αυτούς που επένδυσαν στη θέληση και το ταλέντο τους;. Πως θα μιλήσουμε στην αθλήτρια, μέλος Εθνικής Ομάδας, που ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου, και σε άλλες από τα πέρατα της Ελλάδας και της Ευρώπης;

Γιατί ένα τέτοιο άθλημα, που έχει κανόνες οι οποίοι είναι σύμφωνοι με τα υγειονομικά μέτρα, μένει εκτός;.
Σταμάτησε ο ούριος άνεμος των αθλητικών ονείρων, και εμείς δεν θέλουμε να θυσιάσουμε καμία Ιφιγένεια. Θέλουμε η ματιά μας, να είναι καθαρή, νηφάλια και υπεύθυνη απέναντί τους. Όπως πάντα. Όπως και στα δύσκολα, σε αγώνες χωρίς φιλάθλους, χωρίς κοινό.

Απογοήτευση. Μόνο. Ίσως, η ευγένειά μας, να εκφραζόταν στην κλίμακα της οργής. Αλλά ποτέ δεν το θελήσαμε. Αυτό που διεκδικούμε, είναι να κρατήσουμε την αθλητική μας οικογένεια, ενωμένη, το δυναμικό μας να μπορεί να επιζήσει οικονομικά και κυρίως να μπορούμε να τους κοιτάμε στα μάτια, χωρίς να τους λέμε: «άλλος φταίει».

Δεν ξεκινήσαμε έτσι. Δεν αποκτήσαμε, φιλοδοξίες. Τις χτίσαμε. Δεν παραβήκαμε κανόνες. Τεστ, Ιατρική κάλυψη, πιστή τήρηση των οδηγιών. Όλα τα κάναμε. Και θέλαμε να συνεχίσουμε. Δεν μπορούμε να βλέπουμε απελπισμένους ανθρώπους του αθλητισμού και αθλητικό επιτελείο, να είναι σε απόγνωση.

Απογοήτευση. Δεν είναι άθλημα επαφής το βόλεϊ. Αναλογιστείτε, πόσα χάνει η κοινωνία.
Και σε εμάς; Τι μένει; Μια απογοήτευση που βουρκώνει τη στιγμή που αφού τους βγάλουμε τα εισιτήρια, επιστρέφουν στα σπίτια τους, αφού κατέθεσαν το ταλέντο, τη θέληση και τις φιλοδοξίες τους στη Σαντορίνη και τον ΑΟ Θήρας.

Αυτό δεν το αντέχουμε!»