Λύση στο πρόβλημα που σκοτώνει χιλιάδες δελφίνια και θαλάσσιες χελώνες κάθε χρόνο δίνουν 6 φοιτητές του ΑΠΘ

Η ιδέα των φοιτητών του ΑΠΘ φαίνεται ότι θα σώσει χιλιάδες δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες και προστατευόμενα είδη  παγκοσμίως και θα κάνει τους αλιείς χαρούμενους

Έξι φοιτητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  διαφορετικών επιστημών,  άγνωστοι μεταξύ τους συνεργάστηκαν ως ομάδα για να δώσουν λύση σε ένα μεγάλο για σημαντικό πρόβλημα που στερεί τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες δελφίνια και μικρές φάλαινες, θαλάσσιες χελώνες, φώκιες και σαλάχια παγκοσμίως. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο στην Μεσόγειο εκτιμάται ότι πιάνονται στα δίχτυα των αλιέων κατά λάθος 132.000 θαλάσσιες χελώνες , κάθε χρόνο.

Με το πρόβλημα να είναι τεράστιο σε παγκόσμιο επίπεδο τόσο για τα προστατευόμενα είδη όσο και για τους αλιείς οι φοιτητές κλήθηκαν μέσα σε 48 ώρες να προτείνουν λύση ώστε αυτά τα θαλάσσια είδη  να πάψουν να αλιεύονται ως “παράπλευρες απώλειες”  στα δίχτυα των ψαράδων.

Οι φοιτητές ένωσαν τις δυνάμεις τους και κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μια καινοτόμο συσκευή με φωτοηχητικά κύματα,  η οποία απωθεί τα προστατευόμενα θαλάσσια είδη, χωρίς να επηρεάζει την αλιεία των υπολοίπων ψαριών.

Η ομάδα των φοιτητών με την ονομασία πια ” SeaCare” δημιούργησαν αυτή τη συσκευή στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Invent For The Planet 2024» του αμερικανικού πανεπιστημίου Texas A&M (TAMU)στον οποίο συμμετείχαν 618 φοιτητές από 19 πανεπιστήμια παγκοσμίως.

Η ιδέα τους επιλέχθηκε μέσα στις πέντε καλύτερες  και οι έλληνες φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης- ο Χαράλαμπος Χριστοφιλόπουλος, Σπυρίδωνας Τσιώμος, Φίλιππος Γερμανόπουλος (Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών), Αθηνά Γκαλάπη (Τμήμα Γεωπονίας), Μαρία Νίττη (Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών) και Θεανώ Σκλαβενίτη (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης) βρίσκονται πια λίγες ημέρες πριν τον  τελικό διαγωνισμό στο Aix-en-Provence της Γαλλίας, στις 16-18 Απριλίου.

Τώρα διεκδικούν την πρώτη θέση μεταξύ των υπολοίπων (το Instituto Federal do Espírito Santo της Βραζιλίας, την École Nationale Arts et Métiers της Γαλλίας, το Universidad Politécnica de Yucatán του Μεξικού, το Habib University του Πακιστάν και το Universidad Politécnica de Madrid της Ισπανίας), βελτιώνοντας και αναβαθμίζοντας την πρόταση τους μέχρι τον τελικό διαγωνισμό.

Όλα ξεκίνησαν από τον διαγωνισμό «ΑΠίΘανοι φοιτητές καινοτομούν», που αφορούσε στην επίλυση, μέσα σε 48 ώρες, ενός από πέντε θέματα που επιλέχθηκαν από τους Στόχους για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών.

Οι θεματικές του διαγωνισμού αφορούσαν:

• «Γεφύρωση της κρίσης του αγροτικού νερού σε χώρες μεσαίου έως χαμηλού εισοδήματος»,

 

• «Καινοτόμες λύσεις στέγασης για αυξανόμενους πληθυσμούς»,

 

• «Μια βιώσιμη προσέγγιση για το καθαρό νερό στην Παπούα Νέα Γουινέα»,

 

• «Καινοτομία για τη μείωση των παράπλευρων αλιευμάτων και την προστασία της θαλάσσιας ζωής»

 

• «Ενδυνάμωση των Κοινοτήτων με Βιώσιμες Ενεργειακές Λύσεις».

 

Ο διαγωνισμός φιλοξενήθηκε στο Walk|AUTh Innovation Accelerator, το νέο Κέντρο Επιχειρηματικότητας και Καινοτομίας του ΑΠΘ.

«Η συσκευή μας» όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Χαράλαμπος Χριστοφιλόπουλος( φοιτητής και μέλος της ομάδας Sea Care), «περιλαμβάνει μια σειρά από καινοτομίες, σε σχέση με αντίστοιχες της αγοράς. Συνδυάζει ηχητικά κύματα και φως, έχει πολύ μικρό μέγεθος, περίπου δέκα επί τεσσάρων εκατοστών, είναι ελαφριά, με βάρος γύρω στα 200 γραμμάρια, τοποθετείται πάνω στο δίχτυ και όχι στη βάρκα των ψαράδων, έχει αυξημένη αποδοτικότητα και και η τιμή της είναι πολύ ανταγωνιστική, αφού οι αντίστοιχες στην αγορά πωλούνται δέκα μέχρι και εκατό φορές ακριβότερα». Η Αθηνά Γκαλάπη ( φοιτήτρια και μέλος της ομάδας Sea Care)συμπληρώνει: «οι συσκευές του είδους τοποθετούνται συνήθως πάνω στο σκάφος, το οποίο όμως μπορεί να απέχει πολύ από το δίχτυ -και η ισχύς του σήματος, όσο αυτό ταξιδεύει στο νερό, μειώνεται. Εμείς καταφέραμε να τοποθετήσουμε τη συσκευή απευθείας πάνω στο δίχτυ, με αποτέλεσμα το σήμα της να είναι ισχυρό». Οι φοιτητές εργάζονται τώρα πάνω στο να συγκεκριμενοποιήσουν ο καθένας τον ρόλο του μέσα την ομάδα, να βελτιώσουν τη μακέτα τους, ν’ αυξήσουν την αποδοτικότητα της συσκευής τους, να δουν πώς μπορούν να την κάνουν ακόμα πιο οικολογική (π.χ., με χρήση βιοδιασπώμενων υλικών) και χρήσιμη για τη θαλάσσια ζωή, αλλά και για τους ψαράδες και να επινοήσουν τρόπους ώστε να μπορεί να ανακτηθεί εύκολα, σε περίπτωση που για κάποιον λόγο το δίχτυ κοπεί.

Πώς είναι να γίνεσαι ομάδα με αγνώστους;

Μπήκαν στην αίθουσα άγνωστοι και έφυγαν ομάδα. Πώς είναι αυτή η εμπειρία; «Φανταστική!» λέει η τελειόφοιτη Αθηνά, που η επιθυμία της να ασχοληθεί όχι μόνο με την επιστήμη της (τη γεωπονία), αλλά και με την επιχειρηματικότητα, την ώθησε να πάει στον διαγωνισμό έστω και χωρίς παρέα, μόνη της, και γρήγορα έγινε μέλος μιας δυνατής ομάδας, που επινόησε διάφορες ιδέες, τις εξέτασε, έψαξε και κατέληξε σε μια κοινή πρόταση. «Είμαστε άνθρωποι προερχόμενοι από τέσσερις διαφορετικές σχολές. Το γεγονός ότι έπρεπε ο καθένας μας να προσαρμόσει τη γνώση του για να γίνει κατανοητή και χρήσιμη στους άλλους, αλλά και το πνεύμα αγωνιστικότητας και συνεργασίας που αναπτύχθηκε μεταξύ μας, ήταν πάρα πολύ ωραίο!» περιγράφει η Αθηνά Γκαλάπη, η οποία καλεί κάθε φοιτητή και φοιτήτρια να «κυνηγάει» τέτοιες εμπειρίες. «Υπάρχουν μέσα στο πανεπιστήμιο πολλές αντίστοιχες ευκαιρίες, οι οποίες πέραν της πολύτιμης εμπειρίας της συνεργασίας με μια ομάδα, προσφέρουν και χρήσιμες επαφές, το λεγόμενο networking. Δεν χρειάζεται να φτάσει κάποιος στο τελευταίο έτος για να τις ανακαλύψει και να τις αξιοποιήσει» υπογραμμίζει.

Για τον Χαράλαμπο, που σπουδάζει στο δεύτερο έτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, τόσο η διεπιστημονική συνεργασία, όσο και η πολυφωνία, δημιούργησαν μια πολύ χρήσιμη εμπειρία: «Όταν ερευνάς ένα πρόβλημα, προκύπτουν πολλές διαφορετικές ιδέες για λύσεις. Ήταν για εμένα πολύ ωραία εμπειρία ότι υπήρξαν στην ομάδα έξι διαφορετικές φωνές, από άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους, προερχόμενους από διαφορετικές σχολές -κάποιος που σπουδάζει άλλη επιστήμη θα σκεφτεί πιθανώς μια ιδέα που δεν θα την έχω εγώ και το αντίστροφο. Νομίζω ότι κατανοήσαμε στην πράξη πόσο σημαντική είναι η συνεργασία ανθρώπων από διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς» λέει. Οι ομάδες, που έλαβαν τεχνολογική και επιχειρηματική καθοδήγηση από καθηγήτριες/καθηγητές του ΑΠΘ και στελέχη της αγοράς εργασίας, δημιούργησαν φυσικά και ψηφιακά πρωτότυπα της λύσης τους στα εργαστήρια του ΑΠΘ και στο τέλος παρουσίασαν τις προτάσεις τους προς αξιολόγηση σε επιτροπή κριτών. Η όλη διαδικασία «έτρεξε» υπό την κεντρική εποπτεία του Πανεπιστημίου του Texas A&M των ΗΠΑ.

 

Να υπενθυμίσουμε ότι είναι η τρίτη φορά που φοιτητές του ΑΠΘ παίρνουν μέρος στον διαγωνισμό για να δώσουν λύση με τις ιδέες τους σε αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα. Τον περασμένο χρόνο δημιούργησαν δίχτυα με καψαϊκίνη προκειμένου να αποτρέψουν την προσέγγιση των δελφινιών, θαλάσσιων χελωνών και φαλαινών στα αλιεύματα που βρισκόταν στα δίχτυα των αλιέων. Η ιδέα τους είχε αποτέλεσμα για τις θαλάσσιες χελώνες και τις μικρές φάλαινες, τα δελφίνια ωστόσο μάλλον βρήκαν νόστιμα τα δίχτυα καθώς συνέχισαν να ” κλέβουν”τα αλιεύματα καταστρέφοντας τα. Συστήματα  που εξέπεμπαν ηχητικά σήματα δημιουργήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ξανά στο παρελθόν από άλλους πανεπιστημιακούς οργανισμούς ωστόσο τα δελφίνια τα συνήθησαν και μετά από ένα διάστημα ξανάρχισαν τις επιθέσεις στα δίχτυα των αλιέων.

Ωστόσο η  φετινή ιδέα των φοιτητών του ΑΠΘ με την συσκευή που εκπέμπει φωτοηχητικά κύματα δείχνει πως η λύση βρέθηκε.  Μένει να κερδιθεί η πρώτη θέση στον τελικό διαγωνισμό και η γενική εφαρμογή της στο πεδίο για να σώσει εκατοντάδες χιλιάδες προστατευόμενα είδη παγκοσμίως.

 

 

Πηγή: Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Kεντρική φωτογραφία Greenagenda