Η επανέναρξη της εστίασης, του τουρισμού και τα ελληνικά προϊόντα

Η επανέναρξη της εστίασης και του τουρισμού θέτει και πάλι κάποια πολύ σημαντικά ζητήματα, ένα από αυτά είναι η γαστρονομία και τα ελληνικά προϊόντα.

Ακούμε και διαβάζουμε συχνά, το πόσο σημαντικό είναι να εστιάσουμε και πάλι σαν κοινωνία, στον πρωτογενή τομέα την καλλιέργεια και την παραγωγή ελληνικών προϊόντων και την τυποποίηση τους. Ο τουρισμός σε ένα θέμα που εστιάζει πια είναι η γαστρονομία. Δεν είναι ωστόσο κάτι καινούργιο, καθώς οι γνώστες της γαστρονομίας τα πολλά τελευταία χρόνια δεν έπαψαν ποτέ να επιμένουν σε αυτό το μοντέλο. Όλοι μας όταν πάμε σε έναν τόπο αυτό που θέλουμε να γευθούμε,  είναι τα φαγητά που δημιουργούνται από τα προϊόντα του. Η πανδημία μέσα στα τόσα άσχημα έφερε και ένα καλό, στρέφει τα πράγματα οργανωμένα και στοχευμένα πια στην σωστή κατεύθυνση για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.

 

Οι κρίσεις γεννούν ευκαιρίες

Η ανάγκη για ελληνικά προϊόντα είναι μεγάλη και απαραίτητη, για την διαφύλαξη της υγείας αλλά και της κοινωνικής και οικονομικής ισορροπίας αλλά και  της ανάπτυξης του τουρισμού προς την σωστή κατεύθυνση. Οι κοινωνίες που παρέχουν μόνο υπηρεσίες έχουν ορίζοντα τέλους και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε αυτή την κρίση. Η επαφή με τη γη και η παραγωγή ελληνικών προϊόντων ήταν το μοντέλο της ελληνικής οικονομίας που εγκαταλείφθηκε για πολλούς λόγους, εδώ και πολλά χρόνια. Ήταν όμως ένα μοντέλο που εξασφάλισε μια οικονομική ασφάλεια για πολλές γενιές στο παρελθόν και φαίνεται ότι είναι το μοντέλο που θα σώσει και θα δώσει διέξοδο για πολλές γενιές τώρα και στο μέλλον και σίγουρα θα συμβάλλει σημαντικά στον ποιοτικό τουρισμό.

Οι παλιοί είχαν όλοι, αν όχι μεγάλες καλλιέργειες ένα κήπο, παρήγαγαν τα δικά τους εποχιακά προϊόντα, φυτεύανε και δυο δέντρα , είχαν και δυο, τρεις κότες ή ότι άλλο. Φτιάχνανε το δικό τους τυρί αν είχανε ζώα, είχανε το δικό τους κρέας , το δικό τους λίπος, το δικό τους λάδι από τα λιόδεντρα. Στην Ελλάδα, από την Κρήτη μέχρι τον Εβρο έχουν την δική τους κουζίνα και τον δικό τους τρόπο να παράγουν, να συλλέγουν και να διατηρούν τα προϊόντα τους ,έχουμε τυριά, μαρμελάδες, παστά, αλλαντικά, ψάρια, βότανα και πολλά όλα. Η κοινωνία μας λοιπόν έχει παράδοση και δοκιμασμένες μεθόδους για να παράγει εξαιρετικά προϊόντα να τα συντηρεί και να τα γεύεται. Το μόνο που χρειάζεται είναι αλλαγή νοοτροπίας επιστροφή στα βασικά και μια εξέλιξη.

Ποια είναι αυτή η εξέλιξη ? Η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων και η τυποποίηση τους. Πρέπει ωστόσο να φροντίσουμε από την αρχή μέχρι το τέλος η αλυσίδα να μην έχει σκουριασμένο κρίκο. Ο σπόρος μας να είναι ελληνικός και να τον προστατεύουμε, τα ζώα μας να είναι ντόπια και να μεγαλώνουν σωστά να προσέχουμε την τροφή τους και τα φάρμακα, τα προϊόντα να φροντίζουμε να είναι ποιοτικά και ας μην είναι πολλά εις βάρος της ποιότητας τους. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προσφέρουμε, ποιοτικά, γευστικά, τυποποιημένα προϊόντα και προσαρμοσμένα σε κάθε περιοχή με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.

Αυτό ζητάει η εποχή και αυτό θα εξασφαλίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της κοινωνίας μας. Μιας κοινωνίας που στηρίζεται στον τουρισμό και προσφέρει σήμερα στους επισκέπτες, Ελλάδα αλλά σερβίροντας σε πολλές περιπτώσεις προϊόντα εισαγωγής. Ας μην αρχίσουμε όμως την γκρίνια και ας δούμε τις λύσεις.

Οι φορείς παρέχουν πια ενημέρωση για το πώς μπορείτε να επιστρέψετε στα βασικά να τυποποιήσετε τα προϊόντα σας και να τα διοχετεύσετε στην αγορά. Η πανδημία εκτός από την καταστροφή έφερε και τους επιστήμονες κοντά σε όλους. Εκμεταλλευτείτε τις συμβουλές και τις γνώσεις τους και σίγουρα θα βγείτε κερδισμένοι.

Ένα τυποποιημένο ελληνικό προϊόν δεν θα μείνει ποτέ στο ράφι ακόμα και αν είναι λίγο πιο ακριβό από τα προϊόντα του σούπερ μάρκετ που δεν είναι ελληνικά. Στήριξε τον τόπο σου και σίγουρα θα δεις ότι η παλιά ανταλλακτική κοινωνία απλά άλλαξε τρόπο. Κάποτε οι άνθρωποι ανταλλάσανε προϊόντα σήμερα θα το κάνουμε αλλιώς. Είναι η ώρα να τα απορροφήσουν οι επιχειρήσεις χωρίς να σκέφτονται αν κοστίζουν λίγο παραπάνω γιατί οι παραγωγές είναι μικρές.

Η εστίαση και τα ξενοδοχεία μπορούν να τα προσφέρουν με περηφάνια και αυτοπεποίθηση στους επισκέπτες της Χώρας μας. Εμείς, μπορούμε να τα επιλέγουμε επίσης και να θυμηθούμε και πάλι τι σημαίνει γεύση και όσφρηση και να συνειδητοποιήσουμε ότι τα ελληνικά προϊόντα είναι ξεχωριστά και δεν είναι εγωιστικό αυτό αλλά αντικειμενικό.

Ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο παράγουμε χιλιάδες προϊόντα και όλα είναι ξεχωριστά. Ωστόσο πρέπει να πάμε ένα βήμα παρακάτω, να γίνουν και εμπορικά με προδιαγραφές . Να προσέξουμε την ποιότητα τους και να τα τυποποιήσουμε.

Προτείνω να το σκεφτείτε όσοι είστε παραγωγοί και να κάνετε ένα βήμα παρακάτω, αλλά και όσοι σκέφτεστε να ανοίξετε ένα ακόμη ξενοδοχείο ή μερικά ενοικιαζόμενα δωμάτια ή ένα ακόμη εστιατόριο. Προγράμματα υπάρχουν, επιστήμονες και εξειδικευμένοι επαγγελματίες να σας βοηθήσουν στο όλο εγχείρημα επίσης, οι φορείς είναι πια στο πλευρό σας το μόνο που μένει είναι η απόφαση.

Όλες οι περιοχές της Ελλάδας έχουν ξεχωριστά προϊόντα,  το μόνο που μένει είναι να τα αναδείξετε. Μην ξεχνάτε επίσης ότι οι ειδικοί από την αρχή της πανδημίας έχουν εστιάσει στην σωστή διατροφή εκμεταλλευτείτε την εποχή και σίγουρα δεν θα βγείτε χαμένοι με μια τέτοια επιλογή.

 

Ο διακεκριμένος σεφ Γιάννης Βαξεβάνης,  ανάρτησε πριν από λίγες ημέρες ένα κείμενο στον προσωπικό του λογαριασμό σε κοινωνικό δίκτυο. Το κείμενο του αφορά την ποιότητα και το κόστος των ελληνικών προϊόντων αλλά και το πόσο σημαντική θα ήταν η επιλογή τους από τους ανθρώπους της εστίασης και του τουρισμού, αναλύει πόσα θα ήταν διαφορετικά αν τελικά κάναμε όλοι το αυτονόητο. Διαφωνούμε ωστόσο με καλλιέργειες ξένων ποικιλιών και ειδών αλλά και αυτά ειναι “απαραίτητα” στην εστίαση και παίζουν το ρόλο τους. Το σημαντικό είναι ότι παράγονται και αυτά στην Ελλάδα.

 

«Τώρα που ξεκινάει η εστίαση και ανοίγει ο τουρισμός, θα ήθελα να σας θυμίσω ένα άρθρο μου από το παρελθόν, που είναι πάντα επίκαιρο.

Καλό Πάσχα σε όλους σας με υγεία.

“Imagine

… Θα χρησιμοποιήσω τον τίτλο του πανέμορφου τραγουδιού «μανιφέστο» του John Lennon για να πω τα παρακάτω στον τόπο- Λασίθι – που με έκανε να σταθώ στα πόδια μου επαγγελματικά και να βρω την προσωπικότητά μου στην κουζίνα: Σε συζήτηση με έναν συνάδελφο μου- σεφ σε μεγάλο ξενοδοχείο της περιοχής- μου είπε ότι πλέον προσφέρουν υψηλότερες υπηρεσίες και ποιοτικά προϊόντα στους πελάτες τους, που φυσικά ανεβάζουν τον κόστος.

Πχ, στο πρωινό προσφέρουν ανανά και μπανάνες εισαγωγής σε αφθονία. Τον ρώτησα:

Γιατί μπανάνες εισαγωγής. Γιατί όχι μικρές Κρητικές μπανάνες που είναι πεντανόστιμες και λόγο του μέγεθος, βολεύουν καλύτερα στο καλάθι των φρούτων; Γιατί ανανά εισαγωγής; Μήπως δεν είναι εξωτικά φρούτα το πεπόνι, το καρπούζι, το σύκο ή το κορόμηλο για τους ξένους επισκέπτες μας; Ανανά θα φάνε και καλύτερο σ’ άλλους τόπους!

Ο φίλος μου ο Γ. Καραλάκης από την Ιεράπετρα φύτεψε παπάγιες και φυσαλίδες. Ειλικρινά δεν έχω ξανά φάει καλύτερες! Κι όμως! Σαπίζουν πάνω στα δέντρα και τα ξενοδοχεία παίρνουν εξωτικά φρούτα εισαγωγής.

Στην Θήβα και πιθανόν στην Ιεράπετρα, η ντομάτα σαπίζει φέτος στα χωράφια, εν’ τω μεταξύ στα μεγάλα ξενοδοχεία χρησιμοποιούν- καλοκαίρι!- κονσέρβες ντοματάκι Ιταλίας…

Οι γίγαντες και τα άλλα όσπρια είναι εισαγωγής ( ή στην καλύτερη περίπτωση συσκευασμένα στην Ελλάδα). Βέβαια οι γίγαντες Τουρκίας έχουν 3 € το κιλό ενώ το Ελληνικό 6€ . Και λοιπόν; Βγάζω 10-12 μερίδες ανά κιλό. Πόσο είναι τότε το κόστος της μερίδας; 0,60- 1 €! Έχω το περιθώριο για κέρδος, αλλά και για να βοηθήσω τον τόπο μου, τους γύρω μου και να έχω ποιότητα!

Γιατί έχουμε κάνει μόδας το fleur de sel Γαλλίας ( 20€/ κιλό) και τελευταία το αλάτι ορυκτό των Ιμαλαΐων; Μα! Ζούμε μες’ στο αλάτι! Βάζω 3 σκάφες θαλασσόνερο στην ταράτσα, εξατμίζεται το νερό κι έχω το πιο ωραίο αλάτι για μία ολόκληρη χρονιά!

Γιατί αγοράζουμε τη κάπαρη Ιταλίας ή Τουρκίας; Το Λασίθι είναι γεμάτο άγρια φυτά και κανείς δεν την μαζεύει. – Γιατί αρνί Νέα Ζηλανδίας σε όλα τα ξενοδοχεία, άνοστο και που μερικά κομμάτια- ακόμα και κατεψυγμένα!- είναι ακριβότερα από το φρέσκο;

Γιατί ψωμί κατεψυγμένο και προψημένα ή έτοιμα μείγματα από την Γαλλία ή την Γερμανία. Μήπως δεν ξέρουμε να ζυμώσουμε ψωμί στο Λασίθι;;; Το εφτάζυμο στο Κρούστα μας κάνει περήφανοι όταν το σερβίρουμε. Τα παξιμάδια είναι από τα κορυφαία προϊόντα και τρελαίνουν τους επισκέπτες μας.

Γιατί μακαρόνια Ιταλίας που βρίσκει ολόκληρος ο κόσμος στο πιάτο του; Η Ελλάδα έχει αντίστοιχες ανταγωνιστικές εταιρίες και πλέον υπάρχουν κρητικές εταιρίες παραγωγής ζυμαρικών που χάρη στην υψηλή ποιότητα των προϊόντων τους εξάγουν.

Γιατί τυριά Gouda και Emmental στην Κρήτη;

Μπορούμε να έχουμε “fan” πελάτες αποκλειστικά από το πρόβειο γιαούρτι- με πέτσα ή σακούλας! Συγκρίνεται καθόλου με το κακό ιμιτασιόν που έχει πλημμυρίσει τα πρωινά και το τζατζίκι; Δεν αξίζει η διαφορά τιμής όσο η ποιότητα;

Γιατί κατεψυγμένα κρουασανάκια και σχεδόν πάντα κακής ποιότητας; Ας φάνε οι πελάτες μας μυζηθρόπιτες νεράτες! Μήπως θα πει στην πατρίδα του ότι δεν έφαγε κρουασανάκια στην Κρήτη; …Η λίστα είναι ατελείωτη και θα μπορούσα να πω και άλλα πολλά.

Φανταστείτε τώρα το Λασίθι όπου όλα τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια αγοράζουν τοπικά προϊόντα… Να συσκευάζει ο κόσμος την ντομάτα, ίσως στην αρχή σε βάζα και αργότερα να γίνει εργοστάσιο κονσέρβες.

Φανταστείτε να γίνουν βιοτεχνίες ζυμαρικών

Φανταστείτε να φυτευτούν περισσότερες μπανανιές.

Φανταστείτε να εκτρέφει ο κόσμος περισσότερα χοιρινά, αμνοερίφια και -γιατί όχι- αγελάδες, όπως στην Μάνη και στην Μύκονο.

Φανταστείτε να γίνουν και άλλες βιοτεχνίες- βιομηχανίες τυριών και αλλαντικών.

Φανταστείτε να παράγει ο γεωργός στάρι και να φτιάξουμε τοπικά ψωμιά.

Φανταστείτε να γίνουν περισσότεροι συνεταιρισμοί γυναικών και φούρναροι να τροφοδοτούν τα ξενοδοχεία.

Φανταστείτε να φυτέψουμε περισσότερες συκιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, βερικοκιές και να παράγουμε φρέσκα φρούτα και μαρμελάδες.

Φανταστείτε να γίνουν άλλοι 2- 3 ιχθυοκαλλιέργειες, που τα ψάρια είναι σαφώς καλύτερα από τα εισαγωγής, τα όποια είναι τουλάχιστον 5- 6 ημερών και είναι γεμάτα συντηρητικά.

Φανταστείτε να ξανά μαζέψουμε το αλάτι από αλυκές.

Φανταστείτε να μαζεύει ο κόσμος τα χόρτα το χειμώνα, να τα καταψύχει ή να τα συσκευάζει για να τα χρησιμοποιεί το καλοκαίρι.

Φανταστείτε λοιπόν πόσο πιο νόστιμη θα ήταν η κουζίνα μας!

Φανταστείτε λοιπόν πόσοι άνθρωποι θα δούλευαν χειμώνα- καλοκαίρι! Φανταστείτε ότι τα λεφτά θα έμειναν στον τόπο.

Και τέλος, φανταστείτε τους τουρίστες που, γυρνώντας στον τόπο τους, τι διαφήμιση θα έκαναν λέγοντας ότι στο Λασίθι τρώμε μόνο τοπικά προϊόντα! Φανταστείτε ότι δεν είναι ουτοπία, δεν είναι καθόλου μακριά από την πραγματικότητα αν η τοπική αρχή , με θέληση, μας ενώνει.”